Monteverde --> Manuel Antonio

29 augustus 2017 - Quepos, Costa Rica

Er is teveel te doen en zien hier om mijn Reislog goed bij te houden, sorry ...
In Tamarindo hebben we de dag nadat ik mijn vorige log schreef, gesurfd. Sam ik en Tom hebben de hele middag in het water gelegen. Sam op surf- en bodyboard en Tom op bodyboard. 


Kinderen goed ingesmeerd, en mijzelf ook (dacht ik). Omdat het zo leuk was  heb ik VEEL te lang in het water gelegen. Gelukkig had ik een lycra aan. Weliswaar met korte mouwen, maar mijn rug is bespaard gebleven. Onderrug, billen, armen en handen: knalrood. Auw auw auw. Ik die altijd iedereen beveelt zich goed in te smeren en verbrande mensen soms "dom" noemt. Nu ben ik zelf dom. 


Drie nachten pijn was dat. Volgende keer gaat de fles factor 50 mee mijn plank op . 
'S avonds hebben we echt ontzettend lekker gegeten bij een Italiaan vlakbij ons hotel. Althans, geografisch gezien. Ik dacht dat het restaurant ergens anders zat en heb dus de rest eerst half Tamarindo door gesleept. Tot grote irritatie van de mannen. Maar het eten was top! Alles was heerlijk vers. 


De dag erna op tijd vertrokken richting Monteverde. 3,5 uur rijden ongeveer en alweer ( het wordt bijna flauw om te zeggen) een adembenemende route. het laatste uur was offroad en behoorlijk bumpy. Maar een droom om te rijden. Het nevelwoud is schitterend en we reden helemaal door de bergen. 
De temperatuur ligt hier 10 graden lager dan waar we vandaag kwamen. Al was het 22 graden, ik had het meteen "koud". 


We sliepen deze 2 nachten in hotel "El Bosque". Een hotel kon je het alleen niet echt noemen. Meer een houten hut met 2 te kleine en korte bedden, geen airco, weinig warm water en veel geluidsoverlast. Ik vond het wel iets kneuterigs hebben. Maar de andere drie waren er minder blij mee.

Savonds hebben we ( ja ja alweer) sushi gegeten in Monteverde town met een prachtige zonsondergang. Weer terug in onze "hut" kwam de regen met bakken uit de hemel gepaard gaande met keiharde windstoten. Even was ik bang dat het dak er af zou vliegen, heb dus niet echt veel geslapen die nacht. Mike trouwens ook niet. 


Bij het park liepen agoutys. Dat zijn een soort, uit de kluiten gewassen, hamsters. Onze lijst met gespotte dieren wordt steeds groter. 


Na een onrustige nacht ging om 6 uur de wekker, want er stond wat spannends op het programma: de langere Zipline van costa rica!!!! Rond 7 werden we opgehaald en rond 8 uur mochten we van de kabelbaan scheuren. Sam en Tom met een gids. Mike en ik alleen. Wat een vette ervaring zeg!!!! je hangt enorm hoog ( wel 45 meter) boven de grond en de langste baan was bijna 2 kilometer. IAls Tarzan zoeff je zo door de jungle. 
Ik was ook best trots op de jongens dat ze dit zo even deden. De laatste zipline mocht ik met Sam doen en Mike met Tom . Dat was super!!!!


En dan...... als laatst...... de mega Tarzan swing..... ik wist vooraf niet goed wat dat inhield ( gelukkig maar) maar eenmaal aangekomen liepen we 45 meter boven de grond over een heel wankel hangbruggetje... met aan het eind twee mannen die nogal gehaast over kwamen. 
Mike wilde eerst even kijken maar voor hij het wist werd hij vast geklikt en van het plateau geduwd. En daar stond ik met Sam en Tom . 
Ik met de jongens naar voren gelopen en omdat Sam ook graag wilde ging hij , hop, er achter aan. Tom twijfelde, maar had daar weinig tijd voor want de mannen daar hadden niet echt geduld. Tom zei beneden " dit doe ik nooit meer!".


En toen moest ik. Klik, klik , klik.. hek open. En toen ik nog wilde vragen of het wel goed zat kreeg ik een duw en kieperde ik zo 45 meter naar beneden. Ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd en de mannen die mij beneden opvingen vermaakte zich prima met mijn angst kreten zo te zien. Jezus wat was dat eng. Ik stond te trillen als een rietje beneden. 


Voor de impressie ( we konden helaas niet filmen ) hier filmpjes van de Tarzan swing ;
https://youtu.be/hA5cr5BuO1E
https://youtu.be/kNpSAKq40iY


Sam vond het overigens super gaaf!!!!! 


in de middag lag de rest voor pampus op bed en heb ik lekker buiten op het bankje zitten lezen, genietend van alle geluidjes en vogels die voorbij vliegen. 


Daarna hebben we in Monteverde een drankje gedronken in een leuk eetcafé en daarna zijn we rond 6 uur een nightwalk gaan doen. Sam vond het na 10 minuten te eng worden en Mike is toen met Sam terug gegaan. Tom en ik waren de enige twee met gids en dat was best spannend. 2 uur lang lopen in een pikdonkere jungle met alleen een zaklamp. Onderweg een paar puma sporen gezien. Die liep daar dus ook ergens rond ... verder veel insecten gezien, een tarantula, vleermuizen ( plus een nestje baby vleermuisjes), en slapende vogels. Wist je dat een slapende , tropische vogel precies op een Angry Bird lijkt? . 
Na zo'n beetje 100 insecten van ons af te hebben geslagen was Tom er ook klaar mee en hebben we het laatste deel van het pad afgesneden.  


Met z'n vieren nog even bij de pizzeria gegeten om de hoek en daarna als een blok in slaap gevallen alle vier. 
Die nacht weer slecht geslapen door wind en regen. De volgende morgen zijn we vroeg vertrokken. Dit maal naar Manuel Antonio ( weer de Pacific kant van Costa Rica). 


Vier uur over gedaan. Onderweg reden we nog over een brug waar wel 37 enorme krokodillen onder lagen!!!! Gelukkig ook weer een mooie route, maar we waren het rijden toch wel zat.  Daarom hebben we het laatste hotel in Uvita geannuleerd en het hotel waar we nu zitten bijgeboekt. 
En dat is een goede keuze geweest want we zitten nu in het mooiste hotel van Costa Rica ( vind ik zelf).: parador resort en spa
Mike heeft de kamer geüpgrade naar luxe suite met zeezicht en jacuzzi op het balkon. Hemels uitzicht vanuit bad. En de jongens liggen veel in het prachtige zwembad. 
De eerste avond hebben we in het hotel gegeten en er stonden meteen twee wasbeertjes naast Tom aan tafel ... net boefjes zijn het. Ineens zijn ze er. 
Die nacht heerlijk geslapen in een lekker bed. En wakker worden met dit uitzicht is echt een kadootje. Ontbijt is hier ook super trouwens. De tweede dag hebben we lekker bij het zwembad gelegen. Wat een genot is dat na 2,5 drukke week. 


'S avonds in Manuel Antonio gegeten in een restaurant waar een heel vliegtuig instaat ( als bar). Sam en Tom hebben een uur lang "pilootje "gespeeld zo schattig. 
Vandaag zijn we naar het nationaal park Manuel Antonio geweest. Hier heel veel apen gezien! Ook twee luiaarden. Die zien er echt te lief uit. 
Aan het einde van het pad zat een super mooie baai . Hier hebben we heerlijk gezwommen. Toen er een wasbeer langs onze spullen liep ben ik maar bij de spullen gebleven.  Even later kwamen er ook een stuk of 20 kapucijner aapjes voorbij. Een aantal mensen werden beroofd van tasjes en de jongens kwamen niet meer bij van het lachen. 
Toen we terug liepen ook nog ontzettend veel apen gezien. Veel aapjes hebben ook kleintjes op hun rug nu. Bijzonder om dat van zo dichtbij te zien. 


Na dit park avontuur hebben we nog gezwommen in het hotel en een lekker pizaatje gegeten. Ook hier kwam weer een hele familie aap langs  toen we zaten te eten. 
Het onweert hier trouwens bijna elke avond op zee. En dat is zo'n mooi gezicht vanaf ons balkon. Ik ben gek op onweer en die flitsen in zee zijn fantastisch!!!!! 
We hebben nog 3 nachtjes te gaan en dan is ons avontuur alweer voorbij.   Zo jammer. Ik ben zo verliefd op de natuur hier!!!!. 
Er komt vast nog een klein blogje van de laatste 3 dagen!!!!!!! 
Tot snel

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Foto’s

1 Reactie

  1. Nanneke aarse:
    31 augustus 2017
    Fantastisch verhaal weer, moest erg lachrn om Tom: dit doe ik nooit meer!
    Heel veel beleefd om heel lang van na te genieten.
    Fijne rusrdagen nog en tot snel