Manzanillo: Congo Bongo Eco Lodge

( Er staan meerdere reisverhalen op deze site . Ook een van onze vorige bestemming! Is Een beetje onduidelijk)

Na een autorit van bijna drie uur komen we aan in Manzanillo. Het is echt het einde van de weg en we zitten vlakbij de grens naar Panama. We verblijven hier drie nachten in een eco lodge midden in de jungle.

We rijden het terrein op en melden ons bij een klein kantoortje wat zich voordoet als receptie. Een Nederlander verwelkomt ons. Hij runt deze toko al 20 jaar. Onze koffers worden in een kruiwagen gelegd en hij brengt ons naar onze lodge: de Big Dream Logde. We lopen een lang pad af, vol met gekleurde beelden en lampen die vanzelf aan springen. Het lijkt net het sprookjes bos van de Efteling. Aan het einde van het pad ligt onze lodge. Het is bijna onwerkelijk. Te mooi om waar te zijn. Zo uit een film. Enkel de slaapkamers zijn afgesloten, de rest is allemaal open. De foto's moeten jullie maar bekijken, want het is moeilijk omschrijven. Dit is met stipt het mooiste waar we ooit zijn geweest.

We eten s'avonds wat bij een lokaal restaurantje hier. We zijn de enige hier en de eigenaar doet alles zelf. Grappig tentje. Het eten smaakt prima maar de jongens zijn erg moe van vandaag dus gaan we meteen na het eten weer terug naar de lodge.

Er zitten wel weer veel spinnen langs het pad en Sam heeft weer even een terugslag met zijn spinnenangst. We hebben drie slaapkamers, maar liggen met zijn vieren in 1 bed. Iedereen vind het een beetje spannend. De slaapkamers hebben weer enkel gaas voor de ramen en er is een hoop kabaal s'nachts van de jungle. Het slaapt ook niet echt heel comfi met zn vieren in een klein bed en het giet hier enorm s'nachts. Met bakken komt het uit de hemel.

De volgende dag worden we weer gewekt door de brulapen (die we tot nu toe alleen maar hebben gehoord en niet hebben gezien) en we staan vroeg op. In de middag gaan we even naar het strand wat hier vlak bij ligt. Het is een mooie route door de jungle.  Het water is heerlijk warm. Sam en Tom hebben lol met een bodyboard wat gratis te leen is hier.

Sam durft alleen na het zwemmen niet meer terug. We hebben het even zwaar met hem want hij wil perse omlopen. Dit gaat dus niet want er is hier geen 'omlopen'. Na een hoop gepraat en na van alles te hebben geprobeerd tilt Mike hem uiteindelijk  terug naar de lodge. We douchen allemaal en gaan daarna naar Puerto Viejo om daar een hapje te eten. Onderweg regelen we een surfles voor Sam voor de volgende dag. We zitten in een leuk restaurant met uitzicht op zee. De jongens spelen voor het eten nog even op de het strandje. Het eten is heerlijk en het uitzicht met de ondergaande de zon fantastisch.

Terug in de lodge duiken de jongens het bed in, veilig onder de klamboe. Mike en ik drinken nog wat buiten. Ik hoor wat geritsel in de bosjes en pak de grote zaklamp om te kijken wat ik zie. Schijn ik recht op een wasbeertje. Ik schrik mij helemaal kapot. Hij ook, want hij neemt meteen de benen. Wat een schattig beestje om te zien. Maar als je het niet verwacht is het toch even schrikken. Het stikt hier wel echt van de insecten als het donker wordt/is. We moeten echt ons verstand op nul zetten want overal loopt iets. Ik vind ons best helden eigenlijk :o)

We duiken er even later ook lekker in. 's nachts regent het weer pijpenstelen. We slapen weer wat onrustig. We maken 's morgens een lekker ontbijtje in onze buitenkeuken. Starten rustig op en vertrekken rond half 11 naar het strand in Puerto Viejo voor Sam zijn aller eerste surfles. Door de hoge golven op het strand moeten we naar een ander strandje rijden voor de les. (black beach). Hier zijn de golven iets rustiger. Ik ga met Sam het water in om te vertalen, en Mike gaat met Tom even het dorpje in. Sam pakt al snel zijn eerste golf. Hij heeft wel talent. Pikt het snel op.

Ik heb ook een board gehuurd maar het is erg druk in zee na Sam zijn les. Als ik een stuk de zee in peddel voel ik ineens iets uit het water in mijn nek springen en vervolgens weer de zee in plonsen. GEEN idee wat het was, maar ik heb nog nooit zo snel naar het strand gepeddeld. Gadverdarrie. Ik hou daar dus niet van.

Na het zwemmen en surfen rijden we naar een klein sushi tentje en eten we heerlijke sushi. De jongens smullen ervan. Zo lief. Rond 16:00 uur zijn we weer bij onze lodge en douchen we al het zand en zout van ons af. Sam en Tom zijn 's avonds te moe om nog uit eten te gaan dus halen Mike en Tom hamburgers bij de supermarkt die Mike hier lekker klaar heeft gemaakt.

Ik lig dit nu in bed te typen en voelde kriebels in bed net. Na een half uur krabben toch maar even gekeken, lopen er dus allemaal kleine miertjes onder mij. Welcome to the jungle. Ik vind het prachtig hier echt, maar beesten in mijn bed hoeft van mij niet. Ondertussen kraakt en knakt er van alles achter mij in de jungle. Het is echt zo spannend om zo te slapen.

Morgen vertrekken we weer hier. Gaan we naar Sarapiqui (El Bamboo). Weer een nieuw avontuur.